SPEL 16

Ronde 19 spelen we met AELNOQT en dat lijkt me geen eenvoudige opgave. Alle letters kwijt kunnen we, denk ik, vergeten, maar om een mooie score eruit te slepen vergt nog wel wat denk- en schuifwerk. Intussen is het alweer begin juni, en de vakanties komen om de hoek kijken. Het zomerreces, om een deftig woord te gebruiken. In overleg met de redactie van het ND ziet het er als volgt uit: deze ronde 19 op 8 juni, de volgende ronde – bij leven en welzijn – op 22 juni, en dan gaan we de zomer vieren. Pas op 14 september – oeps, dat lijkt ver weg – gaan we verder met het 16^espel, ronde 20. Oké, die administratie hebben we nu gehad, over tot de orde van de dag.

Ronde 18 leverde geen spectaculaire scores op. JEN en JAN op HM13 leverden slechts 28 punten op, en omdat er twee E’s op het plankje stonden, koos ik voor JEN. Daarnaast kon goedgekeurd worden: JE (HO1, 27); JEN en JEE (VI3, 24); NALEEF (HE3, 22); QATJE (VF15, 18), JENNE (HJ10, ook 18) en JEN (VM13, 12).

Met JEE zat ik een beetje in mijn maag. Het woordenboek verklaart het als een verkorting van ‘Jezus’ en daarmee zou het dus een vloek zijn. En dan gaan bij mij de alarmbellen rinkelen, maar ook de realiteit gaat dan een rol spelen. Hoeveel mensen die ‘jee’ of ‘jeetje’ zeggen, realiseren zich dat ze daarmee de naam van de Zoon van God feitelijk (verkort) noemen? Ik denk maar heel weinig of misschien zelfs wel niemand. Tja, dan komt toch de vraag bij mij op of het dan wel een vloek genoemd kan worden. Het is een raar dilemma, vind ik. Zelf zal ik nooit ‘jee’ of ‘jeetje’ zeggen. En ik ken veel christenen die dat ook nooit zullen doen. Maar ik ken ook veel gelovige Jezus-belijders, die dat wel doen. Ze zijn zich er kennelijk niet van bewust dat ze dan feitelijk een bastaardvloek gebruiken. Het staat dan ook wel heel ver af van de regelrechte, keiharde vloeken die onze taal kent, moet ik zeggen. Het is haast een beetje vriendelijk. Maar toch… Ik moet er nog eens over nadenken of, en zo ja hoe, ik een broeder of zuster die ‘jeetje’ gebruikt zal aanspreken…